ENES AKBULUT – NEVŞEHİR
Kamp alanına ilk geldiğimizde kimseyi tanımıyorduk. Kampa gittik, tanıştık ve kar topu oynamaya başladık. Oyun güzeldi, gece yarısına kadar oynamıştık ama bir şeyin farkına vardım. Belki de herkes birbirini ilk defa görüyordu lakin herkes 10 yıllık arkadaş, kardeş gibilerdi. Bu, her yerde görülebilecek bir dostluk değildi. Herkes iç içe, gülüyordu, eğleniyordu ama bana bir şey çok dokunmuştu. Başka şehirlerden gelen arkadaşlar bizim Nevşehir’den geldiğimizi bildikleri için o saatte kardan peri bacaları yapmışlardı. Biz de denk geldik ve peri bacası yaptıklarını söylediler. Çok hoşumuza gitmişti, vakit kaybetmeden hemen tanıştık. Hatta onlar da katılmıştı oyunumuza. Bir anda oluşan o kardeşlik, ancak ve ancak İmam Hatip kardeşliği olabilirdi ve öyle de olmuştu. Benim içim ayrıcalıkların en güzeli olmuştu. O gün bir kez daha İmam Hatipli oluşumla gurur duymuştum.